Nationaal Preventieakkoord
”De urgentie is hoog en daarom komen we samen in actie met het Nationaal Preventieakkoord”, aldus Paul Blokhuis, staatssecretaris van Volksgezondheid, Welzijn en Sport (VWS). Hij is ”erg trots op de constructieve manier waarop alle betrokken partijen samenwerken”. Vorig jaar riepen vijftig tot zeventig maatschappelijke organisaties, waaronder de Vereniging van Nederlandse Gemeenten (VNG), het kabinet op tot het sluiten van zo’n akkoord.
Partners in het akkoord zijn patiëntenorganisaties, zorgaanbieders en -verzekeraars, sportverenigingen en -bonden, gemeenten, bedrijven en maatschappelijke organisaties. De drie speerpunten zijn roken, overgewicht en problematisch alcoholgebruik. In rondetafelgesprekken met de staatssecretaris hebben partijen gewezen op de samenhang van gezondheidsproblemen met sociale problematiek, zoals armoede en schulden.
Het Rijksinstituut voor Volksgezondheid en Milieu (RIVM) houdt de voortgang in de gaten van het preventieakkoord. Als de gestelde ambitie in 2040 niet gehaald dreigt te worden, kan er bijgestuurd worden.

Pappen en nathouden
De huidige Tabaks- en rookwarenwet stamt uit 1990 en heette tot 2016 kortweg Tabakswet. In 2004 werd daarin het recht opgenomen voor een rookvrije werkplek, waarvoor de horeca vier jaar uitstel kreeg. De rookruimtes die toen gemaakt zijn, kunnen elf jaar later weer gesloten en afgebroken worden. Het wachten is op de eerste ondernemer die de staat aanklaagt als ‘onbetrouwbare overheid’.
Op een website over gezondheid en voeding noemt Robert van Boxtel het Nationaal Preventieakkoord “nu al een lachertje”. Het idee van de staatssecretaris “klinkt allemaal heel goed, maar wetende dat de voedingsindustrie aan de onderhandelingstafel heeft gezeten, zullen die maatregelen nooit echt scherp zijn, en dat klopt. Als je het goed bekijkt is het een soort van pappen en nathouden”.
Volgens de criticus is het verstandig is om “eerst te kijken naar de welvaartsziektes, als gevolg van een welvarende, eigenlijk ongezonde, levensstijl, die voor een groot deel te wijten is aan onze dagelijkse voeding”.