Brunneper echtpaar Roelof en Alie Albers-Kanis zestig jaar getrouwd

Het echtpaar Albers-Kanis vierde gisteren geen Sinterklaas maar hun zestigjarig bruiloftsjubileum. De echtelieden zijn geboren en getogen in Brunnepe en daar nog steeds woonachtig. Burgemeester Koelewijn kwam Roelof en Alie persoonlijk feliciteren met een grote bos bloemen. Tijdens het ontspannen bezoek kwamen sport en werk voorbij maar natuurlijk ook typische Brunneper zaken als de Berkfabriek en melkbusschieten.

Makkelijke datum
Hij wilde per se op vijf december trouwen, van haar hoefde dat niet zo nodig. Roelof wilde graag een makkelijk te onthouden datum. Of ”wilde hij zijn vrouw kado krijgen van Sinterklaas?”, grapte burgemeester Koelewijn en voegde daaraan toe dat ”weinig kadootjes van Sinterklaas het zo lang uithouden.” Roelof Albers (82) en Alie Kanis (79) hebben elkaar getroffen zoals veel geliefden elkaar destijds ontmoeten – tijdens de ”blote konten avond” op de Oudestraat. Daar werden rondes gelopen en terwijl de mannen langs de kant stonden, flaneerden de dames voor hun neus. ”Als je tegenwoordig naar dames kijkt in de Oudestraat, is de reactie heel anders”, merkt Albers fijntjes op. Het stel was op slag verliefd waarbij vooral Alie’s ogen Roelof troffen.
Ondanks de woningnood van toen vonden ze snel een huisje aan de Boven Nieuwstraat maar daarna hebben ze altijd in Brunnepe gewoond, op wisselende adressen. Sinds twaalf jaar wonen ze nu naar alle tevredenheid in een seniorencomplex aan de Irenestraat. Roelof heeft veertig jaar met plezier bij Moes gewerkt, een Kamper bouwbedrijf dat enkele jaren geleden failliet ging. In zijn vrije tijd heeft hij zeventien jaar bij DOS gevoetbald waar hij als voorstopper menig doelpunt scoorde door de bal erin te koppen. Alie ging regelmatig kijken en stond desnoods met de kinderwagen langs de lijn.

Carbid en emaille
Roelof is geboren in de Eenvoudstraat, de ”straat met duizend kinderen”, en Alie in de Begijnenstraat. De Berkfabriek, waarop de Eenvoudstraat vroeger doodliep, heeft veel betekend voor Roelof. De fabriek, die bekend werd om haar roestvrij en geëmailleerd kookgerie, had stroloodsen waarvoor alleen maar even over de schutting geklommen hoefde te worden. In het doolhof van strogangen, dat daarin gemaakt was, konden mensen in de oorlog vluchten tijdens razzia’s en na de oorlog werd er nog veel in gespeeld. Hij heeft altijd meegedaan met de Brunneper traditie van melkbusschieten. Roelof heeft nooit zijn melkbus opgepimpt als nu wel eens gedaan wordt. Met dank aan de vele steegjes was het vaak een kat en muis spel met politie of ME, ”wiens optreden vaak zeer hardhandig was”, vertelt Roelof. Die tijden van repressie zijn veranderd, licht Koelewijn toe en hij vertelt over de twee melkbussen op zijn werkkamer – in de oude en nieuw politiestijl.
Gisteravond hebben Roelof en Alie hun bruiloft gevierd in de Vier Jaargetijden samen met hun twee zonen, dochter, aanhang en (achter)kleinkinderen. Zelf komen de jubilarissen uit hele grote gezinnen en misschien heeft dat meegespeeld in het kunnen omgaan met elkaar voor lange tijd. Want op de laatste vraag hoe ze het huwelijk zo lang in stand hebben gehouden, klinkt eendrachtig het antwoord: ”Je moet kunnen geven en nemen.”