Resultaat gepresenteerd in Bovenkerk door kunstenaar en meewerkende partijen

Het zit erop. Letterlijk en figuurlijk. De verf zit op het doek en de klus is geklaard. In de Bovenkerk heeft Henrie Vogel een week lang gewerkt aan het grootste schilderij in een reeks dat als thema ’Dissolving Views’ draagt. Vrijdagavond werd het van de vloer in het koor omhoog getakeld en aan het publiek getoond. In aanwezigheid van de elementen die hem deze week mochten inspireren. Filosoof Onno Zijlstra gaf een uitgebreide analyse van het kleurrijk geheel.

Interactief avontuur
Behalve verf belandde er nog veel meer op het doek. Kort nadat Henrie Vogel ruim een week eerder begonnen was aan het schilderwerk, gingen er een paar kannen koffie over het maagdelijk witte doek. Later zou er nog ander fijn materiaal volgen, alles met het doel om het schilderij een structuur te geven of de verf een hechtingseffect. Op video is het allemaal vastgelegd want dat was één van de multimediale elementen van het project. Julius Media, die het gehele proces live op internet uitzond, was vrijdagavond aanwezig. Zo ook Bert van den Brink en het Kampen Boys Choir. Zij zongen eerst in de kooromgang toen het doek overeind en in de schijnwerpers gezet was. Met hun Latijnse kerkgezangen in de duistere kerk riepen ze Gregoriaanse muziektijden van voor de Reformatie op. Later gingen de jongens in het koor voor het doek staan en werd er afgewisseld met orgelspel van de blinde Bert van der Brink. Onno Zijlstra gaf zijn filosofische visie op het geheel waar Vogel in zijn ruststoel aandachtig naar luisterde.

Verschuivende wereldbeelden
Zijlstra ging terug naar Plato en de kosmos zoals die toen bekend was. Volgens hem zijn er geen stromingen meer maar werken kunstenaars heden vanuit hun eigen fascinatie. En kunstenaars zien wanneer het goed is. Met een doek in de verhouding van de gulden snede heeft Vogel zich door het Bovenkerkkoor laten inspireren dat ook in die verhouding is gebouwd. Een bezoeker herkent het patroon van de ramen en gewelven in de witte vlakken op het doek. Vogel is in zijn element. Dit is de interactie waarop hij gehoopt had en een schril contrast vormt met zijn gebruikelijke werksituatie in zijn atelier. Op Kampereiland is hij alleen en zijn omgeving en context kleinschalig. In dit project heeft Vogel alles met opgezet flink opgeblazen om zichzelf te bewijzen. Niet uit eergevoel maar om zijn zelfvertrouwen te beproeven. Over de analyse van Zijlstra geeft hij aan niet zozeer door de kosmos maar eerder door de kerk gefascineerd te zijn. En de verschuivende (wereld)beelden (dissolving views) wat terugkomt in de overvloeiende kleuren en patronen in dit werk. Meer achtergrondinformatie staat in het vorige artikel, bij aanvang van het project (zie onderaan).

Kwetsbare opstelling
Al met al heeft Vogel zich kwetsbaar opgesteld, is de reactie van een bezoekster in de koffiepauze. Zij stelt zich voor als een achternicht en is heel enthousiast. Ook de processen en het resultaat vindt ze geweldig, geeft ze desgevraagd aan. In aanvang blijft ze namelijk benadrukken hoe geweldig ze zijn onderneming vindt. Een andere bezoekster maakt zich zorgen over de toekomst van het doek. Die is inderdaad nog ongewis. Waarschijnlijk blijft het niet in de kerk en moet er een andere plek voor gezocht worden. Vogel spreekt de vrees van de vrouw uit als hij aangeeft dat in het ergste geval het doek van 6m06 bij 3m76 in stukken opgedeeld zal moeten worden. Dan worden de overvloeiende effecten cru doorbroken. Maar zo zijn verschuivende wereldbeelden in de geschiedenis ook al meermaals plotsklaps op zijn kop gezet en ruw verstoord.

Zie ook:
• Dissolving Views legt een week beslag op de Bovenkerk (video)
• Kijkraam 9: Beelden geven en nemen (projectbeleving van Henrie Vogels)